Skills by StrengthCrownsDateNameOriginal Order

• ••• -16 Podstawy 111 @ 100% 0
• ••• -16 Podstawy 2272 @ 100% 0
• ••• -16 Wyrażenia283 @ 100% 0
• ••• -16 Food2011 @ 100% 0

  beef · beer · breakfast · cheese · chicken · coffee · dinner · egg · fish · food · fruit · juice · lemon · lunch · meal · meat · oil · orange · pasta · plate · pork · salt · soup · strawberry · sugar · tea · tomato · vegetarian · wine
  29 words

• ••• -16 Zwierzęta 191 @ 100% 0
• ••• -16 Liczba mnoga42 @ 100% 0

  Liczba mnoga rzeczowników

  Ogólne zasady tworzenia liczby mnogiej rzeczowników zostały szczegółowo omówiona we wstępie do działu Podstawy 2. Poniżej omówiono tylko niektóre rzeczowniki, z uwzględnieniem trudniejszych przypadków.

  Większość rzeczowników rozpatrywanych w tym dziale posiada regularną liczbę mnogą, tj. tworzoną się przez dodanie końcówki -s lub -es do rzeczownika w liczbie pojedynczej.

  L. poj.	L. mn.	Polski
  an animal	animals	zwierzę / zwierzęta
  an apple	apples	jabłko / jabłka
  a bird	birds	ptak / ptaki
  a book	books	książka / ksiązki
  a cat	cats	kot / koty
  a dog	dogs	pies / psy
  a duck	ducks	kaczka / kaczki
  an elephant	elephants	słoń / słonie
  a horse	horses	koń / konie
  a newspaper	newspapers	gazeta / gazety
  a plate	plates	talerz / talerze; tablica / tablice
  a sandwich	sandwiches	kanapka / kanapki
  a turtle	turtles	żółw / żółwie

  Wyjątkiem jest rzeczownik fruit, który ma dwie formy liczby mnogiej: fruit - identycznie jak w liczbie pojedynczej (jeśli chodzi o więcej takich samych owoców), lub fruits (jeśli chodzi o różne owoce). Podstawowa jest forma fruit i jest to powodem częstych błędów.

  W innych działach pojawiają się rzeczowniki, które mają mniej intuicyjną liczbę mnogą, np.:

  L. poj.	L. mn.	Polski
  a dress	dresses	sukienka / sukienki
  a tomato	tomatoes	pomidor / pomidory
  a fish	fish	ryba / ryby tego samego gatunku
  a fish	fishes	ryba / ryby różnych gatunków
  a child	children	dziecko /dzieci
  a man	men	mężczyzna / mężczyźni
  a woman	women	kobieta / kobiety

  ---

  Liczba mnoga zaimków

  L. poj. - Polski	L. poj. - Angielski	L. mn. - Polski	L. mn. - Angielski
  ja	I	my	we
  ty	you	wy	you
  on	he	oni	they
  ona	she	one	they
  ono, to	it	one, te	they

  Jak widać powyżej, zaimki he, she i it (l.poj.) mają jedną wspólną formę w liczbie mnogiej: they.

  W języku polskim zaimka "to" można użyć zarówno do pojedynczego przedmiotu, jak i mnogich przedmiotów. W języku angielskim jest to wykluczone: jeśli wiemy, że czegoś jest większa ilość, musimy użyć zaimka w liczbie mnogiej - np. they / these / those.

  Zaimka "they" użyjemy do prostego potwierdzenia czy zaprzeczenia. Natomiast jeśli coś jest wskazywane (wskazywane dosłownie, np. palcem - albo wskazywane przez kontekst zdania) - użyjemy raczej zaimków this (ten) lub that (tamten), a w liczbie mnogiej these (te) lub those (tamte):

  • Are they your books? Yes, they are. - [Czy to są twoje książki? Tak, moje.]
  • Are these your books? These are mine, but those are not. - [Czy to są twoje książki? Te są moje, a tamte nie.]

  ---

  Użycie czasownika z rzeczownikami w liczbie mnogiej

  Przy wszystkich osobach liczby mnogiej czasownik zachowuje swoją podstawowa formę:

  • We eat apples. - Jemy jabłka
  • You eat apples - Jecie jabłka (też: Jesz jabłka)

  • They eat sandwiches. - Oni jedzą kanapki.

  • We have plates. - My mamy talerze.

  • You have dogs. - Wy macie psy.

  • They have horses. - Oni maja konie.

  • Girls eat sandwiches. - Dziewczęta jedzą kanapki.

  • The turtles eat rice. - Żółwie jedzą ryż.
  • They read the books. - Oni czytają książki.

  Uwaga! Często popełnianym błędem jest przypuszczenie, że jeśli podmiot jest w liczbie mnogiej (we, they, itp.) - to czasownik uzyskuje końcówkę -s - jest to nieprawda. Czasownik z końcówką -s stosuje się wyłącznie w 3-ciej osobie liczby pojedynczej. Innymi słowy, odrębna forma czasownika ma związek z liczbą pojedynczą podmiotu w 3-ciej osobie (on, ona, ono itp):

  • She (podmiot w 3 os. l.poj.) reads the newspaper. - Ona czyta tę gazetę.
  • She (podmiot w 3 os. l.poj.) reads the newspapers. - Ona czyta te gazety.

  • They (podmiot w 3 os. l.mn.) read the newspapers. - One czytają te gazety.

  • He (podmiot w 3 os. l.poj) has a dog. - On ma psa.

  • He (podmiot w 3 os. l.poj) has dogs. - On ma psy.
  • They (podmiot w 3 os. l.mn) have dogs. - Oni mają psy.

  Innymi słowy: końcówka liczby mnogiej -s dotyczy tylko rzeczowników.

• ••• -16 Zaimki dzierżawcze51 @ 100% 0

  Określanie własności i przynależności

  W języku polskim do określania własności (czy przynależności) jakiejś rzeczy używamy zaimków osobowych (mój, twój itp.):

  • To jest moja książka. Ta książka jest moja.
  • To twój pies. Ten pies jest twój.

  Albo rzeczowników w dopełniaczu:

  • To jest książka dziewczynki.

  W j. angielskim istnieją 4 sposoby określania własności lub przynależności: przymiotniki dzierżawcze, zaimki dzierżawcze, dopełniacz saksoński i dopełniacz z "of".

  Przymiotniki dzierżawcze

  Angielski	Polski
  my	mój, moja, moje, moi
  your	twój, twoja, twoje, twoi
  his	jego
  her	jej
  its	tego, jego, jej; onego, onej; swoje
  our	nasz, nasza, nasze, nasi
  your	wasz, wasza, wasze, wasi
  their	ich

  Przymiotniki dzierżawcze występują bezpośrednio przed rzeczownikiem i zawsze występują razem z rzeczownikiem. Przymiotniki te zastępują ponadto przedimki "a/an" i "the" - w wypadku zastosowania przymiotnika dzierżawczego, przedimek jest już zbędny.

  • This is my book. - To jest moja książka.
  • That is your dog. - To jest twój pies.
  • She is our child. - Ona jest naszym dzieckiem.

  Zaimek (i identyczny przymiotnik dzierżawczy) its sprawia sporo kłopotów w nauce, bo jego dokładnego odpowiednika nie używa się obecnie w języku polskim (dawniej używało się słowa "onego"). Oznacza on przynależność czegoś do innego rzeczownika nieożywionego albo do zwierzęcia (gramatyka j.angielskiego traktuje zwierzęta jak rzeczy: kot nie pije "jego mleka", tylko "onego mleko" - a poprawniej we współczesnej polszczyźnie - "swoje mleko"). Zatem its jest stosowany by przypisać cień do drzewa, mleko do kota, krajobrazy czy bogactwa naturalne do jakiejś krainy. (Dla porządku należy dodać, że właściciele zwierząt domowych często traktują je trochę jak ludzi, stosując wobec nich zaimki "he", "she", "his", "her" - jednak w tym temacie nie jest to dopuszczane.)

  • A tree has its shadow. - Drzewo ma swój cień.
  • The cat drinks its milk. - Kot pije swoje mleko.
  • Scotland is famous for its castles. - Szkocja jest znana ze swoich zamków.

  Zaimki dzierżawcze

  Angielski	Polski
  mine	mój, moja, moje, moi
  yours	twój, twoja, twoje, twoi
  his	jego
  hers	jej
  its	tego, jego, jej, swoje
  ours	nasz, nasza, nasze, nasi
  yours	wasz, wasza, wasze, wasi
  theirs	ich

  Zaimki dzierżawcze mogą pełnić samodzielną funkcję w zdaniu i zastępują rzeczownik (w funkcji dopełnienia). Często występują na końcu zdania. Część z nich ma formę identyczną z odpowiadającym im przymiotnikami dzierżawczymi - co bywa powodem nieporozumień.

  • This book is mine. - Ta książka jest moja.
  • That dog is yours. - Ten pies jest twój.
  • The blue shirt is his and the pink one is hers. - Niebieska koszula jest jego, a różowa jej.

  Dopełniacz z "of"

  Dopełniacza z "of" używa się najczęściej do oznaczenia przynależności do rzeczy nieożywionych, do części rzeczy, opisywania pojęć abstrakcyjnych i do oznaczania przynależności do osób opisanych dłuższą frazą.

  • The colour of the hat - Kolor kapelusza
  • The end of the book - Koniec książki
  • Fruit of the Loom (marka odzieży) - Owoc krosna

  Dopełniacz saksoński 's

  Dopełniacz saksoński formowany jest przez końcówkę -'s (apostrof+litera s), dodawaną na końcu rzeczownika w liczbie pojedynczej lub mnogiej w wypadku jeśli wyraz w tej formie nie kończy się literą "s". Jeśli wyraz w liczbie mnogiej kończy się literą "s", po niej dodawany jest sam apostrof -' (przykłady niżej). Jeśli w liczbie pojedynczej rzeczownik kończy się literą "s" lub "x" - poprawne są obie formy: -'s i -'.

  W j.angielskim jest inna kolejność słów niż w polskim - najpierw informacja o właścicielu, potem o posiadanej rzeczy. Ponadto w języku angielskim dopełniacz saksoński zaznacza się tylko na końcu całego wyrażenia opisującego rzeczownik (np. "the tall boy's ball") - gdy w polskim dopełniacz zmienia końcówkę każdego wyrazu w wyrażeniu (np. "piłka wysokiego chłopca") -

  Dopełniacza saksońskiego używa się najczęściej w wypadku przynależności do ludzi i istot żywych. Zakres użycia dopełniacza różni się jednak znacząco od zastosowania dopełniacza w języku polskim.

  Dopełniacz saksoński przy liczbie pojedynczej

  • The girl's cat - Kot dziewczynki
  • The children's cats - Koty dzieci
  • This is a girl's book. - To jest książka (jakiejś) dziewczynki.
  • McDonald's Restaurant - Restauracja McDonalda
  • The tall boy's ball - Piłka wysokiego chłopca
  • The Max's toy - lub - The Max' toy - Zabawka Maksa

  Dopełniacz saksoński przy liczbie mnogiej

  • The two girls' cat - Kot dwu dziewczynek
  • These boys' dog - Pies tych chłopców
  • Their two cats' food is milk. - Mleko jest jedzeniem ich dwóch kotów.

  c.d.n.

• ••• -16 Zaimki w bierniku53 @ 100% 0

  her · him · it · me · them · us · you
  7 words

  Przypadki w języku angielskim

  W języku angielskim obecnie występują tylko 3 przypadki gramatyczne.

  • Nominative case (Nom. - mianownik, współcześnie nazywany częściej Subjective case) - stosowany wszędzie tam, gdzie zaimek lub rzeczownik jest podmiotem w zdaniu.
  • Accusative case (Acc. - biernik, współcześnie nazywany częściej Objective case lub Oblique case) - stosowany gdy zaimek lub rzeczownik występuje w zdaniu w funkcji dopełnienia bliższego.
  • Genitive case (Gen. - dopełniacz, współcześnie nazywany częściej Possessive case) - stosowany do opisywania własności i przynależności obiektów.

  Obecnie 3 powyższe przypadki zachowały się w formach zaimków osobowych, ponadto w zaimku who (kto) i jego formach w bierniku whom (kogo) i dopełniaczu whose (czyje).

  W wypadku rzeczowników przypadki Subjective case i Objective case są już nierozróżnialne i określa się je mianem Common case. Rzeczowniki ujawniają zatem tylko 2 przypadki gramatyczne:

  • Common case ("przypadek wspólny" lub "zwykły")
  • Genitive case (dopełniacz)

  ---

  Zaimki w bierniku

  Angielski	Polski
  me	mi; mnie ; mną
  you	ci, tobie; ciebie, cię ; tobą
  him	mu, jemu ; go, jego ; nim
  her	jej, niej ; ją, nią ; niej
  it	to ; temu, jemu, tej, jej ; tym (w przyp. rzeczowników nieosobowych)
  us	nam ; nas ; nami
  you	wam ; was ; wami
  them	im ; je, ich, nich ; nimi

  Dopełnienie bliższe i dalsze

  Zastosowanie przypadków w języku angielskim różni się znacząco od ich zastosowania w języku polskim. W angielskim podmiot (Subject) jest w mianowniku, dopełnienia bliższe i dalsze (Direct & Indirect Object) najczęściej w bierniku. Różnica rzuca się w oczy w zdaniach typu:

  • To jest on - This (Subject) is him (Direct Object)
    

  Dopełnienie bliższe (D.Obj.) jest poddawany działaniu czasownika. O dopełnienie bliższe spytamy "what?" lub "whom"

  • To jest książka - This (Subj.) is a book (D.Obj.) - What is this?
  • Mam ją! - I have her - Whom do you have?

  Dopełnienie dalsze (Ind.Obj.) jest odbiorcą działania wykonywanego na dopełnieniu bliższym. O dopełnienie dalsze spytamy np. "to what?", "to whom?", "for what?", "for whom?". W zdaniu dopełnienie dalsze najczęściej jest przed bliższym. W przeciwnym przypadku - przed dopełnieniem dalszym należy dostawić przyimek, np. to, for czy of.

  • Mama czyta mi książkę - Mom reads me (Ind.Obj.) a book (D.Obj.). ; Mom reads a book (D.Obj) to me (Ind.Obj.). - To whom mom reads a book?

  Przykłady zaimków w bierniku:

  • No, not me. (Acc.) - Nie, nie mnie. lub Nie, to nie ja (np. coś zrobiłem)
  • Is it her? (Acc.) - Czy to jest ona?
  • He has us (Acc.) - On nas ma (Złapał nas.)
  • We have her (Acc.) - Mamy ją
  • I read them - Czytam je. (np. gazety)
  • Not him (Acc.) - Nie on. lub Nie jemu
  • He reads us a book (Acc.) - On czyta nam książkę

  ---

  # Własność i przynależność - c.d. Pierwsza część.

  Jak wspomniano, dopełniacz służy do określania własności:

  • No, it's not mine (Gen.) - Nie, nie jest mój/moja/moje
  • Mom reads my book (Gen.) - Mama czyta moją książkę
  • Is it hers? (Gen.) - Czy to jest jej? Czy to należy do niej?
  • We have hers (Gen.) - Mamy jej (rzecz, o której była już mowa)

  Użycie dopełniacza saksońskiego bez określanego nim rzeczownika

  Są przypadki, gdy rzeczownik do którego przynależność się określa nie jest niezbędny. Dzieje się tak, gdy np. można go się łatwo domyśleć:

  • We need a car. We can use my mother's. - Potrzebujemy samochodu. Możemy użyć (samochodu) mojej mamy.
  • I am staying at John's - Zatrzymałem się u (tj. w domu) Johna.
  • I have an appointment at the dentist's. - Mam wizytę u (tj. w gabinecie) dentysty.
  • We went to McDonald’s. - Poszliśmy do (restauracji) McDonalda.

  Użycie podwójnego wyrażenia dzierżawczego (Double Possessive)

  W niektórych przypadkach łączy się dopełniacz z „of” z dopełniaczem saksońskim lub zaimkiem dzierżawczym.

  Dopełniacz z „of” + dopełniacz saksoński

  • A friend of my brother's - jeden z przyjaciół mojego brata
  • This is a car of my father’s. - To jest samochód mojego ojca.

  Dopełniacz z „of” + zaimek dzierżawczy

  • A friend of yours - jeden z twoich przyjaciół
  • A friend of mine - jeden z moich przyjaciół

  Różnice znaczeniowe przy zastosowaniu różnych typów dopełniacza

  • I am a friend of John's (podwójny dopełniacz) - Jestem przyjacielem Jana. (Jan uważa mnie za swojego przyjaciela)

  • I am a friend of John (dopełniacz z „of”) - Jestem przyjacielem Jana. (Ja sam uważam się za przyjaciela Jana)

  • A painting of Anna's (podwójny dopełniacz) - Obraz Anny (obraz należący do Anny)

  • A painting of Anna (dopełniacz z „of”) - Obraz Anny (obraz przedstawiający Annę)
  • An Anna's painting (dopełniacz saksoński) - Obraz Anny (obraz namalowany przez Annę)
• ••• -16 Ubrania62 @ 100% 0
• ••• -16 Czas teraźniejszy71 @ 100% 0
• ••• -16 Kolory73 @ 100% 0

  black · blue · brown · colorful · gray · green · orange · pink · purple · red · white · yellow
  12 words

• ••• 05 Pytania 1321 @ 100% 0
• ••• 05 Spójniki83 @ 100% 0

  Spójniki

  Spójniki występują w zdaniach złożonych, aby połączyć dwa zdania, równoważniki zdania lub wyrażenia w spójną całość. Spójniki dzielą się na współrzędne i podrzędne, które odpowiednio łączą dwa zdania współrzędnę lub podrzędno-nadrzędne.

  1. If – Jeśli, jeżeli, jak

  If you want this apple, take it. – Jeśli/jeżeli/jak chcesz to jabłko, weź je.

  Do it if you want. – Zrób to jeśli/jeżeli chcesz.

  Po if nie używa się czasu przyszłego z użyciem will, jedynie struktury teraźniejsze i przeszłe. Znaczenia czasu przyszłego używa się za pomocą struktur, które mogą być użyte w odniesieniu do przyszłości, np. Present Continuous, Present Simple, czy be going to.

  If you’re going there tomorrow, I’m going, too. – Jeśli/jeżeli/jak ty idziesz tam jutro, to ja też idę.

  If tłumaczy sie również jako czy w zdaniach podrzędnych, o których mowa w następnych lekcjach. Takie samo znaczenie ma spójnik whether:

  I don’t know if it’s true. – Nie wiem, czy to prawda.

  Tell me the truth whether you want to or not. – Powiedz mi prawdę, czy tego chcesz, czy nie.

  2. Because – ponieważ, bo, dlatego, że

  Przed because nie stawiamy przecinka:

  I am excited because I got into university! – Jestem podekscytowana, ponieważ dostałam się na uniwersytet! I listen because you speak. – Słucham, ponieważ ty mówisz.

  Samo użycie because jako odpowiedź na pytanie może oznaczać Bo tak lub Bo nie. Jednak, tak jak jego polskie odpowiedniki, użycie go w takim kontekście jest nieformalne i dość niegrzeczne:

  Why did you do this? – Because. – Dlaczego to zrobiłeś? – Bo tak.

  3. Or – Lub, czy, albo

  Do you want this apple or that one? – Chcesz to jabłko czy tamto?

  Are you a vegetarian or not. – Jesteś wegetarianinem/wegetarianką czy nie.

  4. But – lecz, ale, tylko, a, tylko że, jednak, jednakże, oprócz

  Przed but nie stawiamy przecinka:

  I like tea but I love coffee. – Lubię herbatę, ale/lecz kawę uwielbiam.

  We wanted to go swimming but it was too cold. – Chcieliśmy popływać, ale/lecz było zbyt zimno.

  She loves nobody but herself. – Nie kocha nikogo oprócz siebie.

  But przed wykrzyknieniem może znaczyć ale, ależ:

  But it wasn’t me! – Ale to nie byłem ja!

  5. When – kiedy, gdy, jak, w czasie gdy/kiedy, podczas gdy/kiedy, wtedy kiedy/gdy

  When did you meet? – Kiedy się spotkaliście?

  When it rains, we read books. – Kiedy/gdy/jak pada, czytamy książki.

  W zdaniach podrzędnych I warunkowych, po when, tak samo jak po if, nie używa się czasu przyszłego z użyciem will, aby odnieść się do przyszłości:

  Call me when you get there. – Zadzwoń do mnie kiedy/jak tam dotrzesz.

  6. While – kiedy, gdy, podczas kiedy/gdy, w czasie kiedy/gdy, wtedy kiedy/gdy, jak, dopóki

  While używa się, aby podkreślić równoległość dwóch czynności w czasie:

  I read while I eat. – Czytam kiedy/jak/gdy jem.

  I love to sing while I’m driving. – Kocham śpiewać kiedy/gdy/wtedy gdy jadę samochodem.

  While jest używane również dla zaznaczenia pewnej różnicy. Wtedy tłumaczy się to jako podczas gdy, gdy, a, natomiast:

  He likes cats while she likes dogs. – On lubi koty, podczas gdy ona lubi psy.

  I love her while she loves him. – Ja kocham ją podczas gdy/a/natomiast ona kocha jego.

  7. Whenever – kiedykolwiek, kiedy tylko, gdy tylko, jeśli tylko, kiedy, gdy, ilekroć

  Whenever tłumaczy się zazwyczaj jako kiedykolwiek, kiedy tylko:

  Call me whenever you want. – Zadzwoń do mnie kiedykolwiek/kiedy tylko chcesz.

  Whenever he speaks, she listens. – Kiedy tylko/ilekroć on mówi, ona słucha.

  W znaczeniu zawsze, kiedy używa się always when:

  Why is it always when I’m with you… until Superman appears? And then you seem to disappear. – Dlaczego zawsze, gdy przebywam z tobą... i pojawia się Superman, a ty znikasz.

  All I know is everything went sideways, as always when you’re around. – Wiem tylko, że wszystko poszło nie tak, jak zawsze, kiedy się pojawiasz.

  8. That – że / to, że / o tym, że

  Pierwsze znaczenie that to że, które łączy zdania nadrzędne z podrzędnym:

  Tell her that we love her. – Powiedz jej, że ją kochamy. You know that I love dogs. – Wiesz, że kocham psy.

  który / którego / która / którą / które

  Drugie znaczenie that to wprowadzenie zdań względnych (relative clauses), czyli dokładniejszego opisu osoby lub przedmiotu:

  The dress that I want is red. – Sukienka, którą chcę, jest czerwona.

  We bought him the painting that he wanted. – Kupiliśmy mu (ten) obraz, który chciał.

  That jest również zaimkiem wskazującym, oznaczającym tamto, o którym jest lekcja Określniki.

• ••• 05 Przyimki332 @ 100% 0
• ••• 05 Data-i-czas-1 @ 100% 0
• ••• -16 Rodzina 2353 @ 100% 0
• ••• -16 Zawody361 @ 100% 0
• ••• 05 Przymiotniki 1121 @ 100% 0
• ••• 05 Czas teraźniejszy 2123 @ 100% 0
• ••• 05 Przysłówki 1381 @ 100% 0
• ••• 05 Miejsca 151 @ 100% 0
• ••• -16 Przedmioty143 @ 100% 0
• ••• 05 Ludzie401 @ 100% 0
• ••• 05 Podróże161 @ 100% 0
• ••• 05 Określniki412 @ 100% 0
• ••• 05 Liczby-1 @ 100% 0
• ••• 05 Czasowniki teraźniejsze 3171 @ 100% 0
• ••• 05 Edukacja173 @ 100% 0
• ••• 05 Przeszł. 1431 @ 100% 0
• ••• 05 Bezokol. 1432 @ 100% 0
• ••• 05 Przeszł. 2441 @ 100% 0
• ••• 05 Pojęcia abstrakcyjne 1201 @ 100% 0
• ••• 05 Przymiot 3453 @ 100% 0
• ••• 05 Czas teraźniejszy dokonany212 @ 100% 0
• ••• 05 Bezokol. 3471 @ 100% 0
• ••• 05 Zaim wzgl472 @ 100% 0
• ••• 05 Cz zaprzeszły481 @ 100% 0
• ••• 05 Pojęcia abstrakcyjne 2241 @ 100% 0
• ••• 05 Zaim zwrot492 @ 100% 0
• ••• 05 Natura493 @ 100% 0
• ••• 05 Rzeczowniki odsłowne251 @ 100% 0

  https://web2.uvcs.uvic.ca/courses/elc/sample/beginner/gs/gs_25_1.htm

• ••• 05 Sport502 @ 100% 0
• ••• 05 Sztuka511 @ 100% 0
• ••• 05 Komunikacja513 @ 100% 0
• ••• 05 Medycyna531 @ 100% 0
• ••• 05 Przyszły 1521 @ 100% 0
• ••• 05 Polityka533 @ 100% 0
• ••• 05 Czas przyszły złożony281 @ 100% 0

  Czas przyszły złożony

  Innymi słowy: konstrukcja czasu przyszłego z wyrażeniem to be going to.

  1. Użycie.

  1.1. Intencje i zamiary

  Gdy mowa o intencjach i zamierzeniach, wyrażenia to be going to tłumaczymy na język polski jako: zamierzać, mieć zamiar.

  • We are not going to eat this porridge! - Nie zamierzamy jeść tej owsianki!
  • Are your parents going to send you abroad? - Czy rodzice zamierzają wysłać cię za granicę?

  1.2. Zaplanowane czynności

  Mówiąc o planach, można to be going to tłumaczyć na czas przyszły prosty lub zastosować czasowniki zamierzać, mieć zamiar, planować - zależnie od kontekstu. W tego typu zdaniach to be going to wskazuje na intencję, coś, co zostało wcześniej przemyślane i jest postanowione, a nawet podjęto już pewne kroki w celu realizacji tego zamiaru. Może to również oznaczać cudze plany wobec podmiotu zdania.

  • I am going to take part in the competition. - Wezmę udział w zawodach LUB Zamierzam wziąć udział w zawodach, zależnie od kontekstu.
  • Why are you going to do that?! - Dlaczego planujesz to zrobić?!
  • The dog is going to be in the garden. - Pies będzie w ogrodzie - nie dlatego że pies "zamierza" być w ogrodzie, tylko tak postanowił jego właściciel, a więc w tym wypadku tłumaczenie "pies zamierza być w ogrodzie" nie oddaje sensu angielskiego zdania.

  1.3. Przewidywania konsekwencji pewnych sytuacji

  Wyrażenie to be going to służy do mówienia o czymś, co przewidujemy na podstawie widocznej przesłanki:

  • Look at the clouds, it is going to rain. - Spójrz na chmury: będzie padało.
  • He is running the best lap in the race, he is going to win! - On biegnie najlepsze okrążenie w wyścigu- wygra!

  W tym przypadku – kiedy mówimy o przewidywaniach - to be going to możemy tłumaczyć na polski czas przyszły, mówiąc, że coś się stanie.

  Różnica między "going to" a Future Simple:

  • I am going to take part in the competition. - Zamierzam wziąć udział w zawodach, to już postanowione, może już nawet wysłałem swoje zgłoszenie.
  • I will take part in the competition. - Zamierzam wziąć udział w zawodach, właśnie mi to przyszło do głowy.

  Różnica między "going to" a Present Continuous w odniesieniu do przyszłości:

  • I am going to buy a new car this week. - Postanowiłem, że kupię w tym tygodniu nowy samochód. Ale jeśli nie znajdę modelu który mi się podoba, to jeszcze poczekam i kupię nieco później.
  • I am buying a new car tomorrow. - Jutro kupuję nowy samochód. Wszystko już jest załatwione i tylko muszę go odebrać.

  2. Budowa zdania

  2.1. Zdanie twierdzące

  Budowa zdania:
  

  podmiot + czasownik to be w czasie Simple Present odmieniany przez osoby + going to + czasownik główny w formie podstawowej, tj. nieodmieniany.

  podmiot + czas. posiłkowy	czasownik główny
  I am
  You are
  He is
  She is	+ going to + czasownik w bezokoliczniku
  It is
  We are
  You are
  They are

  Przykład:

  • She is going to wait for us. - Ona zamierza na nas poczekać.

  2.2. Zdanie przeczące

  Budowa zdania:
  

  podmiot + czasownik to be w czasie Simple Present odmieniany przez osoby + przeczenie not + going to + czasownik główny w formime podstawowej, tj. nieodmieniany.

  podmiot + czas. posiłkowy	przeczenie i czasownik główny
  I am
  You are
  He is
  She is	+ not going to + czasownik w bezokoliczniku
  It is
  We are
  You are
  They are

  Przykład:

  • They are not going to come here anymore. - Nie zamierzają tu więcej przychodzić.

  Możemy stosować formy skrócone, np.: She’s going to, We aren’t going to.

  2.3. Pytania ogólne

  W pytaniach ogólnych, czyli pytaniach na które można odpowiedzieć "tak" lub "nie", należy zastosować inwersję, to znaczy na początku zdania podmiot zamienia się miejscami z czasownikiem posiłkowym to be. Budowa zdania jest zatem następująca:
  

  czasownik to be odmieniany przez osoby + podmiot + going to + czasownik główny w formie podstawowej.

  czas. posiłkowy + podmiot	czasownik główny
  Am I
  Are you
  Is he
  Is she	+ going to + czasownik w bezokoliczniku
  Is it
  Are we
  Are you
  Are they

  Przykład:

  • Are you going to help your sister? - Czy zamierzasz pomóc swojej siostrze?
  • Are you going to swim today? - Czy będziesz dziś pływać?

  2.4. Pytania szczegółowe

  W pytaniach szczegółowych, czyli takich na które należy udzielić rozwiniętej odpowiedzi, stosujemy taką samą formę wypowiedzi jak w pytaniu ogólnym, z tym że trzeba je poprzedzić odpowiednim zaimkiem pytającym:
  

  zaimek pytający + czasownik to be odmieniany przez osoby + podmiot + going to + czasownik główny w formie podstawowej.

  Zaimki pytające:

  • why - dlaczego?
  • where - gdzie? dokąd?
  • when - kiedy?

  zaimek pytający	czas. posiłkowy + podmiot	czasownik główny
  	Am I
  	Are you
  Why	Is he
  Where	Is she	+ going to + czasownik w bezokoliczniku
  When	Is it
  	Are we
  	Are you
  	Are they

  Przykład:

  • Who are they going to visit? - Kogo zamierzają odwiedzić?
• ••• 05 Nauka 1553 @ 100% 0
• ••• 05 Czas przyszły dokonany292 @ 100% 0

  Czas przyszły dokonany (Future Perfect), zwany też czasem zaprzyszłym

  Po co?

  Czasu tego używamy, by określić czynności, które

  I. zakończą się w przyszłości

  a) przed konkretnie określonym punktem w czasie, np.:

  • I will have returned by December. – Wrócę przed grudniem.

  b) przed rozpoczęciem innej czynności, np.:

  • He will have received the e-mail by the time he leaves. – On otrzyma e-mail, zanim wyjdzie.

  II. przypuszczamy, że się już wydarzyły. np.:

  • She will have left her office by now. – Ona zapewne wyszła z biura do tej pory.

  Jak?

  Tworząc zdania w tym czasie, stosujemy następującą konstrukcję:

  • (podmiot) + will have + Past Participle (czasownik główny w trzeciej formie)

  Przykłady

  I. dla czynności, które zakończą się w przyszłości:

  • I will have written it by tomorrow. – Napiszę to do jutra (dosłownie: "Będę miał napisane to do jutra")

  • We will have eaten breakfast by the time you get up. – Zjemy śniadanie, zanim wstaniesz. (dosłownie: "Będziemy mieli zjedzone śniadanie, zanim wstaniesz")

  Uwaga 1: Nie zawsze da się tak łatwo przetłumaczyć dosłownie, np.

  • We will have left before you arrive*. – Wyjdziemy, zanim przybędziesz.

  Uwaga 2: Akcja czynności, która następuje musi być wyrażona w czasie teraźniejszym prostym (np. you get up), a nie przyszłym, jak po polsku (wstaniesz).

  Uwaga 3: Punkt w przyszłości jest niezależny od obecnej pozycji w czasie, więc nie można użyć, np. za dwa miesiące.

  Uwaga 4: W pierwszej osobie (I, we) czasownik posiłkowy will może być zastąpiony przez shall.

  II. dla przypuszczenia, że coś się już wydarzyło (drugiego zastosowanie czasu Future Perfect):

  • You will have seen on page 18 how to set up a computer. Zapewne zobaczyliście na stronie 18-ej, jak ustawić komputer. Czytasz to w tej samej książce, ale na trochę późniejszej stronie, np. na str. 25.

  • Your mother will have left the dentist's by now. Twoja matka pewnie wyszła od dentysty do tej pory.

  • At this stage, everyone will have heard the rumors already. W tym momencie wszyscy już pewno usłyszeli plotki.

  Wyrażamy tu teraźniejsze, niesprawdzone przypuszczenia o wydarzeniach w niedawnej przeszłości (present predictions of past actions).

  To użycie Future Perfect wymaga oczywistego odnośnika do teraźniejszości, np. by now (do tej pory). Konstrukcja czasu jest zawsze taka sama: podmiot lub zaimek osobowy (ja, ty, on, ona, ono, my, wy, oni) **will have + (verb’s Past pParticiple) ... by now`.

  W tłumaczeniu musimy wyrazić przypuszczenie, np. zapewne, pewnie, pewno, prawdopodobnie, itp. i użyć polskiego czasu przeszłego w aspekcie dokonanym.

  Przykłady według wydawnictwa Farlex International 2016 - Complete English Grammar Rules, p.366.

• ••• 05 Biznes571 @ 100% 0
• ••• 05 Czasowniki modalne303 @ 100% 0

  Czasowniki modalne

  Źródło: http://www.angielski.nauczaj.com/konstrukcje-gramatyczne/czasowniki-modalne.php

  Czasowniki modalne to odrębna grupa czasowników, które w zdaniu występują zawsze przed czasownikiem głównym. Występują one zawsze w tej samej formie. Zdania pytające z czasownikiem modalnym tworzy się poprzez inwersję, a przeczenia – dodając do czasownika modalnego słówko „not”. Najważniejsze czasowniki modalne:

  Can – oznacza możliwość lub umiejętność wykonania danej czynności. Odnosi się do teraźniejszości i przyszłości. Ma też znaczenie zezwolenia, służy ponadto do wyrażania propozycji i próśb. Np.: He can jump very high. – On potrafi skakać bardzo wysoko.

  Could – oznacza możliwość lub umiejętność posiadaną w przeszłości. Stosowany również do pytań o pozwolenie, próśb, bardziej grzeczny niż „can”. Np.: He could run very fast when he was young. – On potrafił bardzo szybko biegać, kiedy był młody.

  May – oznacza zezwolenie, jest to forma bardziej oficjalna. Występuje w czasie teraźniejszym. Np.: They may leave this place now. – Oni mogą opuścić teraz to miejsce.

  Might – oznacza zezwolenie, stosowane w czasie przeszłym. Używa się też do wyrażenia grzecznej prośby. Np. He might go to the disco yesterday. – On mógł iść wczoraj do dyskoteki.

  Must – oznacza konieczność, przymus zrobienia czegoś. Posiada tylko formę czasu teraźniejszego, występuje wyłącznie w zdaniach oznajmujących. Np.: John must work very hard. – Jan musi pracować bardzo ciężko.

  Have to – oznacza konieczność, przymus zrobienia czegoś, występuje we wszystkich czasach gramatycznych, zarówno z zdaniach oznajmujących, jak i twierdzących i pytających. Np.: He has to study very hard if he wants to pass this exam. – On musi dużo się uczyć, jeśli chce zdać ten egzamin.

  Mustn’t – oznacza silny zakaz. Odnosi się do teraźniejszości i przyszłości. Np.: You mustn’t drink alkohol. – Nie wolno ci pić alkoholu.

  Shall – stosuje się do wyrażania próśb, ofert lub sugestii. Np.: Shall we go to the party tomorrow? –Czy pójdziemy jutro na przyjęcie?

  Should – oznacza powinność, obowiązek zrobienia czegoś. Służy również do udzielania rad, pytania o radę, tworzenia trybu warunkowego oraz mowy zależnej. Np.: You should eat more fruit. – Powinieneś jeść więcej owoców.

  Ought to – oznacza konieczność, obowiązek zrobienia czegoś, stosowany w sytuacjach bardziej oficjalnych. Np.: He ought to study more. – On powinien więcej się uczyć.

  Will – stosowany do tworzenia czasów przyszłych oraz do wyrażenia próśb. Np.: Will you open the window, please? – Czy otworzysz okno, proszę?

  Would – służy do tworzenia trybu warunkowego, mowy zależnej, do wyrażania próśb w sytuacjach bardziej oficjalnych oraz do wyrażania przypuszczenia. Np.: I would lend you some money if I had. – Pożyczyłbym ci trochę pieniędzy, gdybym je miał.

  Need – oznacza konieczność, potrzebę zrobienia czegoś. Np.: I need go to the dentist because I have toothache. – Muszę iść do dentysty, ponieważ boli mnie ząb.

  Needn’t – oznacza brak konieczności. Może być stosowany zamiennie z czasownikami don’t have to oraz don’t need to. Np.: Mary needn’t (doesn’t have to / doesn’t need to) go by bus because her boyfriend has got a car. – Mary nie musi jechać autobusem, ponieważ jej chłopak ma samochód.

  Had better – służy do wyrażania rad. Np.: You had better go to bed and rest. – Lepiej idź do łóżka i wypocznij.

  Be able to – być w stanie coś zrobić Np.: She will be able to explain that. – Ona będzie w stanie to wyjaśnić.

• ••• 05 Wydarzenia581 @ 100% 0
• ••• 05 Tryb warunk. przeszły312 @ 100% 0
• ••• 05 Cechy583 @ 100% 0